Kasepuhan Karang laat zien: zekerheid over landrechten draagt bij aan voedselzekerheid

Vanaf het moment dat ik aankom in Surabaya beland ik de achtbaan die ECOTON heet. Ik kom langs om het werk van deze jarenlange Both ENDS-partner te leren kennen, en heb daarvoor krap drie dagen. Maar ECOTON doet veel, en alles tegelijk. Onvermoeibaar zetten ze zich dag én nacht in om de Brantas-rivier schoon te houden.

Tussen 2010 en 2013 voerde Both ENDS, binnen een alliantie van Indonesische en Nederlandse organisaties en universiteiten, een project uit om hun land in kaart te brengen de zodat de landrechten van lokale gemeenschappen kunnen worden vastgelegd en erkend. Het project was gericht op de dorpen in het district Sanggau in West-Kalimantan op het Indonesische eiland Borneo. Over één van de dorpen in dit district, Terusan, is een prachtige documentaire gemaakt die we nu kunnen laten zien.

Farmer in Kiungkang, West-Kalimantan, talks about the effects of the palm oil plantation around his village on food production and the health of the population.

In 2005 benaderde een palmoliebedrijf de inwoners van het dorpje Kiungkang in West-Kalimantan, Indonesie. Ze boden aan om hun boerderijtjes om te vormen tot kleine oliepalmbedrijfjes. Veel boeren stemden in vanwege de hoge maandinkomens die het bedrijf hen voorspiegelde. Helaas blijkt deze palmoliedroom niet meer te zijn dan een illusie.

The Indonesia Water Community of Practice (IndoWater CoP) was declared on December 3, 2014 by a group of Indonesian NGOs whose members felt very concerned about the poor management of Indonesia's water resources due to a lack of integrated planning on river basin management, community participation and law enforcement.

Between 2010 and 2013, Both ENDS, together with Indonesian and Dutch organisations and universities, conducted a project in the district of Sanggau in West-Kalimantan, on the island of Borneo, Indonesia. The project was meant to help local communities with the recognition of their land rights and. This is a beautiful short documentary about how the people of one of these villages responded to the ever expanding palm oil plantations around them.

November 2017. Een delegatie van baggeraar Van Oord luistert naar vissers uit de gemeenschappen rond de haven van Suape, Brazilië. Deze bijeenkomst is een doorbraak voor de vissersgemeenschappen, die zo lang geen gehoor vonden voor hun klachten. Hun visgronden zijn verwoest nadat Van Oord zeven jaar geleden  het toegangskanaal naar de haven uitdiepte. 

Op 30 September 2017 heeft Both ENDS haar standpunt ingediend over de conceptversie van het Indonesische Nationale Actieplan voor Duurzame Palmolie. Dit actieplan is bedoeld als blauwdruk voor de verduurzaming van de Indonesische palmolieindustrie. Both ENDS betwijfeld echter of de logica, de reden en het achterliggende doel van dit actieplan een status als benchmark voor een duurzame palmolieindustrie legitimeert.

21 april 2017: Jakarta zinkt. Door excessief oppompen van grondwater zakt de miljoenen-stad met tientallen centimeters per jaar en wordt zo kwetsbaarder voor overstromingen. Nederlandse bedrijven bedachten een oplossing: een enorme zeewering voor de kust, tevens een prachtig vastgoedprject. Maar deze ingreep is een schijnoplossing, zeggen onderzoekers van Both ENDS, Stichting Onderzoek Multinationale Ondernemingen (SOMO) en het Transnational Institute (TNI) vandaag in een nieuw rapport. Sterker nog, tienduizenden mensen werkzaam in de lokale visserijsector dreigen hiermee hun broodwinning te verliezen.

Indonesia has many rivers, but clean water is increasingly scarce. To address the Indonesian water crisis, Both ENDS and 3 Indonesian civil society organisations initiated IndoWater Community of Practice. IndoWaterCoP is born out of concern that the implementation of Indonesian water resource management is failing. It aims to assist Indonesian government to improve its performance.

Van 2 tot 14 september dit jaar vond de viertiende wereldwijde VN- conventie over verwoestijning (UNCCD-COP14) plaats in New Delhi, India. Onze collega Nathalie werkt al jaren samen met veel maatschappelijke organisaties om de UNCCD te laten zien dat landgebruikszekerheid onmisbaar is in de strijd tegen verwoestijning. Pas als mensen de zekerheid hebben dat ze hun land voor een langere periode kunnen gebruiken, kunnen ze voor de langere termijn investeren in dat land. Daardoor zijn zij beter in staat om duurzame methoden te gaan gebruiken en de bodem te herstellen. Nathalie toog naar de conferentie met hoopvolle verwachtingen, onder andere dat de conferentie zou helpen om landgebruikszekerheid voor boerinnen, boeren en veehouders beter te verankeren in nationale wet- en regelgeving. Nu het stof weer is neergedaald vragen we haar: in hoeverre zijn je verwachtingen uitgekomen en wat nam je mee van de UNCCD?

Inheemse volken in Paraguay zien zich bij hun pogingen de grond van hun voorouders terug te vorderen, gedwarsboomd door Duitse investeerders. Dat is de impact die investeringsverdragen kunnen hebben op de ontwikkeling en rechten van de bevolking op sociaal, milieu- en economisch gebied. Waarom? Vooral vanwege zogenaamde 'Investor-to-State Dispute Settlement'-clausules die vaak zijn opgenomen in dit soort verdragen.

Ik reis, samen met vijf vrouwen van Platform Suace Pyvyvõhára, naar Mingã Pora, in het oosten van Paraguay. Zo'n 45 families van de inheemse gemeenschap Tekohá Suace hebben zich hier in 2016 gevestigd. Tekohá betekent in Guaraní 'de plek waar we zijn wat we zijn'. Ze hebben hun van afval in elkaar gezette tentjes opgeslagen op een klein strookje land met aan de ene kant een sojaveld en aan de andere kant een natuurreservaat, eigendom van het bedrijf Itaipu.