Aan elke liter benzine of diesel die getankt wordt, moet volgens de Europese Unie in 2020 10% agrobrandstof zijn toegevoegd. Echter, de huidige agrobrandstoffen zoals palmolie, soja en koolzaad zijn niet beter voor het klimaat.
Bewoonde gebieden komen onder water te staan door de bouw van een dam, kleine boeren kunnen niet concurreren met grootschalige landbouwbedrijven en arbeiders worden gedwongen om voor een veel te laag loon en onder barre omstandigheden te werken. Allemaal voorbeelden van de gevolgen die de activiteiten van bedrijven, investeerders, overheden en beleidmakers hebben voor mensen in de gebieden waar deze activiteiten plaatsvinden. Hoe kunnen deze bedrijven, investeerders en overheden ertoe worden bewogen hun beleid te veranderen? Aan de hand van 10 succesfactoren deelt de Fair, Green and Global Alliantie haar ervaringen in het boekje ‘De kracht van pleiten en beïnvloeden’.
De Tweede Kamerverkiezingen in Nederland zijn achter de rug en het stof is inmiddels neergedaald. Hoe het nieuwe kabinet er ook uit zal zien, één ding is duidelijk geworden: in Nederland ligt de focus vooral op ons eigen land. Buitenlandse kwesties speelden tijdens de verkiezingen amper een rol en we zien hetzelfde bij het proces rondom de kabinetsformatie. Nog verontrustender is dat sommige winnaars van de verkiezingen zich verder willen afsnijden van de wereld om ons heen.
Overal valt handel in te drijven, zelfs in rechten op het uitstoten van CO2. Dat gebeurt in de Europese Unie op grote schaal. In de EU is afgesproken dat een bepaalde maximale hoeveelheid CO2 mag worden uitgestoten en dit ‘recht’ wordt verdeeld over in EU landen gevestigde bedrijven die veel CO2 uitstoten. Op die manier zou de totale uitstoot van CO2 in theorie moeten verminderen. Maar is dat inderdaad zo? Both ENDS ondertekende samen met een aantal andere organisaties een brief waarin wordt aangedrongen om te stoppen met dit systeem. Wiert Wiertsema, specialist op het gebied van internationale kapitaalstromen, legt uit waarom.
Door Daniëlle Hirsch en Maria van der Heijden
Het maatschappelijk debat over de rol van Nederland in de crisis van de wereldeconomie is losgebarsten. Centraal daarin: hoe vangen we klappen voor de Nederlandse economie op terwijl we tegelijkertijd oog houden voor het verduurzamen van internationale ketens en handel? Wij – Both ENDS en MVO Nederland – maken ons in die discussies vooral zorgen over wat we horen over mensenrechten, klimaat en milieu. Dat dat slechts 'toeters en bellen' zouden zijn, waar in crisistijd geen aandacht voor is. Dat terwijl de coronacrisis juist laat zien dat onze huidige economie onlosmakelijk verbonden is met vervuiling van de aarde en mensen over de hele wereld in zeer kwetsbare posities brengt.Kortom: we moeten onze economie weerbaar maken voor dit soort klappen. En dat betekent nu inzetten op de Sustainable Development Goals (SDG's) en het klimaatakkoord. We richten ons daarbij graag eerst tot de overheid.
De productie van palmolie gaat vaak gepaard met ontbossing, milieuvernietiging en landroof. Lokale gemeenschappen en activisten die zich daartegen verzetten worden vervolgens vaak bedreigd. Om deze problemen te lijf te gaan heeft de RSPO de afgelopen maanden belangrijke stappen gezet.
Investeringsverdragen moeten inclusief en duurzaam en gelijkwaardig zijn. Dat betekent dat de belangen van mensen en hun leefomgeving niet ondergeschikt zouden moeten zijn aan die van bedrijven.
Naar aanleiding van de Franse conceptstrategie ter bestrijding van geïmporteerde ontbossing (Strategie Nationale de Lutte Contre la Deforestation Importee – "SNDI") heeft Both ENDS samen met partners uit Indonesië, Maleisië, de Democratische Republiek Congo en het Verenigd Koninkrijk een collectieve visie voorgelegd aan de Franse regering.