Both ENDS
Droge gebieden bedekken een groot deel van het aardoppervlak: meer dan 40 % en zelfs meer dan tweederde van Afrika. Het overgrote deel van de allerarmsten op de wereld, 70% van de ernstig ondervoeden - ruim 600 miljoen mensen - leeft in deze gebieden. Geld en initiatieven om verwoestijning en andere vormen van landdegradatie tegen te gaan en de voedselproductiviteit in deze gebieden te verhogen zijn van levensbelang. Echter, deze noodzaak blijkt niet uit de praktijk van de internationale ontwikkelingssamenwerking.
Over de hele wereld druk gepraat en gediscussieerd over wat er na 2015 moet gebeuren. Dan lopen de Millenniumdoelen af en moeten er dus nieuwe afspraken worden gemaakt over de manier waarop wereldwijde duurzame ontwikkeling zal worden gerealiseerd. Maar dat is makkelijker gezegd dan gedaan. Nathalie van Haren van Both ENDS was op een zogenaamde ‘Post-2015 conferentie’ in Bonn, Duitsland. Waarom werd die gehouden en wat deed Nathalie daar?
In september 2019 vulden de straten van Jakarta zich met woedende demonstranten. Ze protesteerden tegen de ‘Omnibus-werkgelegenheidswet’ die ervoor zou zorgen dat de regels voor mijnbouw versoepelen, bedrijven nauwelijks meer aansprakelijk worden gesteld voor gepleegde misdrijven en de nationale anticorruptie-commissie minder macht krijgt. Vandaag de dag zijn zulk soort protesten in Indonesië absoluut niet meer mogelijk vanwege de Covid-19 crisis en bijbehorende lockdown-maatregelen. Andere manieren voor Indonesische burgers om enige invloed te hebben op besluit- en wetgevingsprocessen waren er sowieso al nauwelijks.
12 maatschappelijke organisaties, waaronder Both ENDS, roepen de Tweede Kamer, de ministers Jetten en Schreinemacher en minister-president Rutte op om uit het Energiehandvestverdrag (Energy Charter Treaty / ECT) te stappen. Dit verdrag beschermt de investeringen van multinationals en stelt hen in staat om miljoenenclaims in te dienen als overheden klimaatmaatregelen nemen die hun investeringen kunnen schaden. Daarmee staat het verdrag het behalen van de klimaatdoelen van Parijs in de weg.
Onze Afrikaanse partners in het Integraal Water Management laten er geen gras over groeien. In Lomé (Togo) hebben ze nu hun eigen regionale hoofdkwartier ingericht. De trotse naam is Afriwater CoP (Community of Practice). Ze proberen belanghebbenden zoals boeren, vissers, bedrijven en autoriteiten samen te brengen voor eerlijk en duurzaam gebruik van water in rivieren. En ze slagen er ook langzaam maar zeker in om overheden ervan te overtuigen dat al die partijen daarover moeten kunnen meedenken en meebeslissen. Dat moet worden ingepast in de wetten en regels van de betreffende provincies en landen.
