Droge gebieden bedekken een groot deel van het aardoppervlak: meer dan 40 % en zelfs meer dan tweederde van Afrika. Het overgrote deel van de allerarmsten op de wereld, 70% van de ernstig ondervoeden - ruim 600 miljoen mensen - leeft in deze gebieden. Geld en initiatieven om verwoestijning en andere vormen van landdegradatie tegen te gaan en de voedselproductiviteit in deze gebieden te verhogen zijn van levensbelang. Echter, deze noodzaak blijkt niet uit de praktijk van de internationale ontwikkelingssamenwerking.
Afgelopen week is Both ENDS’ adjunct-directeur, Paul Wolvekamp, gekozen als nieuw bestuurslid van de RSPO, de Roundtable on Sustainable Palm Oil. Tijdelijk, tot november, want dan zijn er opnieuw verkiezingen. “Ik hoop dat mijn plaats dan wordt ingenomen door een sociale ngo uit het Zuiden, want die groep is ondervertegenwoordigd in de RSPO.” Daarom wil Paul binnen de RSPO vooral aansturen op een grotere inbreng van ngo’s, plantagearbeiders en kleine palmolieproducenten uit het Zuiden.
Overal valt handel in te drijven, zelfs in rechten op het uitstoten van CO2. Dat gebeurt in de Europese Unie op grote schaal. In de EU is afgesproken dat een bepaalde maximale hoeveelheid CO2 mag worden uitgestoten en dit ‘recht’ wordt verdeeld over in EU landen gevestigde bedrijven die veel CO2 uitstoten. Op die manier zou de totale uitstoot van CO2 in theorie moeten verminderen. Maar is dat inderdaad zo? Both ENDS ondertekende samen met een aantal andere organisaties een brief waarin wordt aangedrongen om te stoppen met dit systeem. Wiert Wiertsema, specialist op het gebied van internationale kapitaalstromen, legt uit waarom.
Door Daniëlle Hirsch en Maria van der Heijden
Het maatschappelijk debat over de rol van Nederland in de crisis van de wereldeconomie is losgebarsten. Centraal daarin: hoe vangen we klappen voor de Nederlandse economie op terwijl we tegelijkertijd oog houden voor het verduurzamen van internationale ketens en handel? Wij – Both ENDS en MVO Nederland – maken ons in die discussies vooral zorgen over wat we horen over mensenrechten, klimaat en milieu. Dat dat slechts 'toeters en bellen' zouden zijn, waar in crisistijd geen aandacht voor is. Dat terwijl de coronacrisis juist laat zien dat onze huidige economie onlosmakelijk verbonden is met vervuiling van de aarde en mensen over de hele wereld in zeer kwetsbare posities brengt.Kortom: we moeten onze economie weerbaar maken voor dit soort klappen. En dat betekent nu inzetten op de Sustainable Development Goals (SDG's) en het klimaatakkoord. We richten ons daarbij graag eerst tot de overheid.
Hoewel demissionair minister Kamp in mei dit jaar stelde dat fossiele brandstoffen in Nederland niet worden gesubsidieerd, ondersteunt Nederland de fossiele sector met ruim 7,6 miljard euro per jaar in binnen- en buitenland (1). Dat blijkt uit het vandaag uitgekomen rapport ‘Phase-Out 2020: Monitoring Europe’s fossil fuel subsidies’ van het Overseas Development Institute (ODI) en Climate Action Network Europe (CAN-Europe). Nederland heeft al in 2009 internationale afspraken gemaakt (2) om subsidies voor fossiele brandstoffen uit te bannen. Milieudefensie en Both ENDS, beide lid van CAN-Europe, vragen aandacht voor deze bevindingen omdat ze het onacceptabel vinden dat de overheid op deze manier de afhankelijkheid van fossiele brandstoffen in stand houdt.
Maar liefst 40 miljoen dollar wil de Europese Bank voor Wederopbouw en Ontwikkeling (EBRD) toegezeggen aan een bedrijf uit Koeweit dat olieboringen gaat doen in Egypte. Huub Scheele van Both ENDS probeert samen met Egyptische NGOs de EBRD ervan te overtuigen het besluit uit te stellen, omdat het geld niet bijdraagt aan positieve veranderingen voor de Egyptische bevolking.
Zet vrouwen centraal in klimaatbeleid, want dat is goed voor iedereen, schrijven Rebecca Heuvelmans (Women Engage for a Common Future), Marjon Melissen (ActionAid), Esin Erdogan (Simavi), Annelieke Douma (Both ENDS) en Eva Lia Colombo (Wo=men Dutch Gender Platform). Zondag 5 maart doen ze mee aan de Feminist March.
Dit opinieartikel verscheen zaterdag 4 maart in dagblad Trouw.
Both ENDS heeft een nieuwe 5-jaar strategie. Met de nieuwe strategie werken we via drie strategische routes toe naar het bereiken van onze visie en missie: 1) Een krachtig en invloedrijk maatschappelijk middenveld; 2) Systeemverandering in publieke instellingen die mens en milieu vooropstellen; en 3) Transformatieve praktijken zijn de norm.
In Mozambique is land meer dan alleen grondgebied. Het is de basis van levensonderhoud, cultuur en autonomie voor veel gemeenschappen. Wanneer er bedrijven arriveren die grote stukken land opeisen voor mijnbouw, olie-exploratie of landbouw, staan de bewoners voor grote uitdagingen om hun rechten te doen gelden. De Landwet van Mozambique (1997) geeft gemeenschappen gebruikersrechten, wat ervoor zorgt dat ze land kunnen inzetten voor hun eigen levensonderhoud of culturele doelen.