Both ENDS
Zwijgen zegt soms meer dan duizend woorden. Wanneer collega's van onze partnerorganisaties ons hun verhaal vertellen*, dan is onze reactie vaak: stilte. Bedrukte stilte.
Op 22 september gaan wereldwijd websites van burgerbewegingen en NGO's op zwart. Uit protest en solidariteit. Protest tegen de afnemende mogelijkheden om als actieve burger of organisatie je stem te laten horen, je te verenigen of vreedzaam te betogen.
De tegenmacht legt zich niet neer bij 'business as usual' omdat die niet rechtvaardig is. De strijd om het grote geld leidt niet tot geluk voor iedereen, en is meestal niet goed voor bijvoorbeeld het milieu of vrouwen.
Premier Mark Rutte was vorige week met een grote handelsdelegatie op missie in Colombia en kwam daar niet alleen op voor Nederlandse bedrijven, maar ook voor de mensenrechten. Daarmee kwam hij tegemoet aan de oproep van Both ENDS en 10 andere maatschappelijke organisaties, verzameld in het 'Colombia Platform Nederland' om tijdens zijn bezoek aandacht te besteden aan het verbeteren van de zorgelijke mensenrechtensituatie en het spoedig uitvoeren van het 2 jaar oude vredesakkoord.
Drie leden van de Tegenmacht in het Zuiden geven hun visie op de steeds kleiner wordende bewegingsruimte voor het maatschappelijk middenveld. Volgens Astrid Puentes, Godwin Uyi Ojo and Mónica Lopez Baltodano speelt burgeractivisme een belangrijke rol in het creëren van een eerlijke, inclusieve en duurzame samenleving, en is er een structurele en proactieve aanpak nodig om deze civil society die rol te laten behouden.
Dit is de speech van Danielle Hirsch op de 'Nacht van de Tegenmacht'.
Voor mij zijn onze partnerorganisaties een belangrijke tegenmacht. Both ENDS ondersteunt hen om hun stem te verheffen in beleidsdiscussies. Op deze manier zie ik ook mezelf als tegenmacht tegen het huidige economische systeem.
Steeds als ik naar de beelden uit Groningen kijk, moet ik denken aan al die mensen wereldwijd met wie we al jaren werken en die soms al decennia lang precies hetzelfde meemaken. Mensen zien hun huizen instorten, en zelfs als ze zouden willen verhuizen zouden ze hun woningen aan de straatstenen niet kwijt kunnen. Steeds als ik hun woede en machteloosheid zie, komt de vergelijking bij me op.
