Both ENDS
Pernambuco, in het uiterste noordoosten van Brazilië, is een van de armste regio's van het land. Een van de belangrijkste projecten om ontwikkeling in de deelstaat op gang te brengen, is de uitbreiding van de diepzeehaven van Suape, compleet met olieraffinaderij en scheepswerven. Het gebied van de haven is enorm; met 13.500 hectare is het groter dan alle terreinen van de haven van Rotterdam bij elkaar. Helaas ligt de haven middenin een bijzonder en kwetsbaar ecosysteem van mangrovebossen en Atlantisch regenwoud, dat door de uitbreiding ernstig wordt bedreigd. Ook de ongeveer 25.000 mensen die in dit gebied wonen lopen risico. De meesten behoren tot zogenaamde 'traditionele vissersgemeenschappen', onder meer Quilombola-gemeenschappen, afstammelingen van tot slaaf gemaakte mensen. De gemeenschappen zien hun visvangst snel achteruit gaan door de toenemende industriële vervuiling, met als grootste klap de olieramp die eind vorig jaar de hele kust van Noordoost Brazilië zwaar trof.
Vandaag viert Nederland de vrijheid. Onze vrijheid gaat verder dan leven in vrede. We hebben de vrijheid om op TV, in de krant en op sociale media beleid over bijvoorbeeld het opheffen van de lockdown naar hartenlust ter discussie te stellen. Dat kan in vrijheid, omdat we onze rechten op vrije meningsuiting goed beschermd weten. Hoe anders is dat in landen waar autoritaire leiders de crisis als excuus aangrijpen om deze rechten bij het vuilnis te zetten en te regeren met harde hand.
De toekomst van Europa. Hoe ziet die er uit en vooral, wat voor Europa wíllen we? Kiezen we voor het klimaat en een rechtvaardig Europa?
Op 10 januari jl. gaf het Kabinet antwoord op Kamervragen over de Grondstoffennotitie. Both ENDS vraagt al jaren aandacht voor de negatieve gevolgen van (grootschalige) grondstofwinning in het zuiden. Naar aanleiding van Kamervragen over milieu- en mensenrechten, noemden de verantwoordelijke ministers het programma van de Fair Green & Global Alliance met als penvoerder Both ENDS als voorbeeld van succesvol beleid gericht op het versterken van het maatschappelijk middenveld in het zuiden.
Stuart Hugo Jabini, opgegroeid binnen de Saramakagemeenschap rondom de Surinamerivier, heeft zich met succes verzet tegen plannen van de Surinaamse regering om het bos kappen waarin zijn gemeenschap leeft. Namens hem heeft het Forest People Programme (FPP), een non-gouvernementele organisatie die opkomt voor de rechten van inheemse volken, een zaak tegen de Surinaamse overheid gewonnen aan het Inter-Amerikaans Hof voor de Mensenrechten. Deze rechtbank verbood de plannen op het grondgebeid van het Saramaka volk te exploiteren. Dit resulteerde in een internationale doorbraak voor inheemse volkeren en stammen om aantasting van hun leefgebied te voorkomen.
Vorige week werd in Brussel het Alternative Trade Mandate (ATM) officieel gelanceerd. Het ATM is een alliantie van meer dan 50 organisaties uit heel Europa die een reactie geven op het huidige Europese handels- en investeringsbeleid. Zoals de naam al aangeeft brengt het ATM ook een alternatief: een eerlijker en duurzamer beleid waarbij respect voor mens, milieu en democratie centraal staan. Een handelsbeleid waarbij rekening wordt gehouden met de belangen van onder andere vakbonden, boeren, activisten op het gebied van milieu en mensenrechten, en netwerken die zich inzetten voor fair trade. Met de Europese verkiezingen in zicht wordt er momenteel door heel Europa actief campagne gevoerd om het Alternative Trade Mandate onder de aandacht te brengen bij organisaties, het publiek en parlementsleden. SOMO, TNI en Both ENDS, verenigd in de Fair, Green and Global alliantie, sluiten zich hierbij aan door campagne te voeren in Nederland.
Het Europees Parlement heeft tijdens haar plenaire vergadering op 5 april een voorstel aangenomen dat zogenaamde Export Credit Agencies (ECA's) tot grotere openheid aanzet. Hoe worden sociale en milieurisico's in de besluitvorming meegenomen door ECA's? Wie profiteert van ECA-steun en wie betaalt de rekening? ECA's moeten voortaan, als het aan het Parlement ligt, in al hun activiteiten rekening houden met voorwaarden op het gebied van mensenrechten die vastgesteld zijn door de EU. Verder is het de bedoeling dat subsidiëring van projecten voor fossiele brandstof geleidelijk wordt afgeschaft, zoals al in 2009 door de G20 is afgesproken.
De Baai van Manila is van enorm belang voor de biodiversiteit. Er wonen bovendien ruim 23 miljoen mensen. Hun welzijn staat echter op het spel vanwege de grootschalige landwinningsprojecten voor een masterplan voor de baai, van bovenaf gedicteerd door de centrale overheid. Naar schatting ruim 11 miljoen mensen lopen gevaar op gedwongen verhuizing door deze ontwikkelingen. Kalikasan werkt aan een alternatief: het People's Plan for Manila Bay.
Amsterdam, 10 februari 2020 – Ruim 70 organisaties uit de hele wereld vragen het parlement in Den Haag om geen handtekening te zetten onder handelsverdrag CETA tussen de Europese Unie en Canada. Dat doen ze in een open brief aan de Tweede Kamer. Milieudefensie en Both ENDS ondersteunen die oproep.