Both ENDS
Overal valt handel in te drijven, zelfs in rechten op het uitstoten van CO2. Dat gebeurt in de Europese Unie op grote schaal. In de EU is afgesproken dat een bepaalde maximale hoeveelheid CO2 mag worden uitgestoten en dit ‘recht’ wordt verdeeld over in EU landen gevestigde bedrijven die veel CO2 uitstoten. Op die manier zou de totale uitstoot van CO2 in theorie moeten verminderen. Maar is dat inderdaad zo? Both ENDS ondertekende samen met een aantal andere organisaties een brief waarin wordt aangedrongen om te stoppen met dit systeem. Wiert Wiertsema, specialist op het gebied van internationale kapitaalstromen, legt uit waarom.
Water is leven, letterlijk. Het is een essentieel onderdeel van ecosystemen, van de natuur, van de mens. Op veel plaatsen in de wereld wordt water echter oneerlijk en niet duurzaam verdeeld en gebruikt. Waterbeheer is doorgaans gericht op economische belangen op de korte termijn, op het maximaliseren van de winst van een handjevol welgestelden ten koste van mens en natuur. Deze dominante benadering van water en waterbeheer vindt haar oorsprong in de Europese industriële revolutie, en is via kolonialisme en globalisering wereldwijd de norm geworden. Maar volgens Melvin van der Veen en Murtah Shannon, waterexperts bij Both ENDS, zal deze benadering plaats moeten maken voor rechtvaardige, duurzame en inclusieve vorm van waterbeheer. Both ENDS werkt over de hele wereld samen met gemeenschappen en organisaties die zich hiervoor inzetten en ondersteunt deze.
SOMO en Both ENDS veroordelen scherp de nieuw aan het licht gekomen arbitragezaak die is aangespannen door Petrogas, een Omaans olie- en gasbedrijf dat twee gasvelden in de Nederlandse Noordzee exploiteert. Het bedrijf klaagt de Nederlandse staat aan op basis van de investor-state dispute settlement (ISDS) clausule in het bilaterale investeringsverdrag tussen Nederland en Oman.
Investeringsverdragen moeten inclusief en duurzaam en gelijkwaardig zijn. Dat betekent dat de belangen van mensen en hun leefomgeving niet ondergeschikt zouden moeten zijn aan die van bedrijven.
Op 27 juni 2025 presenteerde demissionair minister Veldkamp via een Kamerbrief de contouren van het nieuwe subsidiekader ‘Focus’. Met de voorgangers van dit beleidskader, Samenspraak en Tegenspraak en Power of Voices, heeft Nederland jarenlang een voorlopersrol gespeeld. Nederland ontving internationale lof - door de nadruk te leggen op pleiten en beïnvloeden als effectieve strategie voor duurzame ontwikkeling én door de link tussen hulp en handel te erkennen.
Even leek het er op dat de European Investment Bank (EIB) niet meer wil investeren in kolencentrales. Er kwam zelfs een heus persbericht uit dat van EIB afkomstig leek. Maar helaas, het bericht was niet echt. Tijdens de jaarlijkse persconferentie van de bank sloegen activisten, die achter het persbericht zaten, opnieuw toe. Uit naam van ‘de burgers van Europa’, kreeg president EIB-president Werner Hoyer de ‘World Coal Down Award’ uitgereikt. Hoyer, die even van zijn stuk was, nam de award niet aan. De EIB ontkende de geruchten rond de investeringsstop heftig met de term ‘pure nonsens’.
Om de klimaatcrisis aan te pakken moeten we dringend overschakelen van fossiele brandstoffen naar schone, hernieuwbare energie. Deze overgang gaat echter niet alleen over het veranderen van energiebronnen. Het vereist een inclusief en eerlijk proces dat systemische ongelijkheden en veeleisende consumptiepatronen aanpakt, dat prioriteit geeft aan ecologische en sociale rechtvaardigheid en dat fouten uit het verleden niet herhaalt.
