Actueel

De Pantanal, in het hart van Zuid-Amerika op de grens van Brazilie, Bolivia en Paraguay, is het grootste zoetwater-moerasgebied ter wereld. Het heeft een enorme biodiversiteit en de mensen die er wonen leven vooral van visserij en toerisme. Dit gigantische natuurgebied is van onschatbare waarde voor de waterhuishouding van een groot deel van het continent, tot aan de La Plata in Argentinië, zo'n 1500 kilometer verderop. Het gebied wordt van alle kanten bedreigd en daarom ondersteunt Both ENDS al sinds 1994 actief lokale organisaties die zich inzetten voor de bescherming van de Pantanal.

Al ruim twee maanden staan grote delen van het regenwoud op Sumatra, Kalimantan en andere Indonesische eilanden in brand. Elk jaar weer wordt bos in brand gestoken om plaats te maken voor palmolieproductie; Illegaal en volstrekt onwenselijk natuurlijk. Dit jaar slaat het vuur nog heftiger om zich heen dan normaal omdat de regentijd veel te lang op zich laat wachten. Gigantische rookontwikkeling - waar zelfs buurlanden Maleisië en Singapore veel last van hebben - ernstige ademhalingsproblemen en zelfs doden onder de eigen bevolking zijn enkele directe gevolgen. Paul Wolvekamp van Both ENDS is nauw betrokken bij de problematiek rond de palmolieproductie.

Een week geleden barstte in Ankara, Turkije, de twaalfde ‘Conference of the Parties’ (COP12) van de United Nations Convention to Combat Desertification (UNCCD) los. Deze conventie vloeide voort uit de Rio Conventies van 1992 en richt zich specifiek op verwoestijning en landdegradatie. Karin van Boxtel van Both ENDS is erbij, en lanceert vandaag samen met een aantal andere aanwezige organisaties een document met aanbevelingen voor beleidmakers over de financiering van het zogenaamde ‘Land Degradation Neutrality’ – concept, één van de onderwerpen die tijdens de conventie veel discussie opleveren. Wat is het en waarom is het zo belangrijk?

26 Maatschappelijke organisaties, waaronder Both ENDS, hebben de handen ineengeslagen en 11 aanbevelingen gestuurd aan minister Ploumen van Buitenlandse Handel en Ontwikkelingssamenwerking. De aanbevelingen gaan over toegang, duurzaamheid, goed bestuur en financiering van schoon drinkwater en wc’s.

Op 10 oktober slaan we alarm tegen TTIP: het Trans-Atlantische Handels- en Investeringspartnerschap. Al jarenlang onderhandelen de EU en de VS achter gesloten deuren om de spelregels voor dit bilaterale verdrag vast te leggen. Toch staan de gevolgen van TTIP bij het Nederlandse publiek pas sinds begin dit jaar goed op de radar.

TTIP betekent een afbraak van de bestaande regelgeving voor milieu, arbeid en veiligheid. En ook de beloofde economische groei is een illusie. Dat zijn de heldere conclusies van verschillende wetenschappelijke studies.

Vorige week heeft de Europese Commissie een voorstel ingediend voor de verdere hervorming van de investeerder-staat geschillenregeling (ook wel ISDS, of Investor-to-State Dispute Settlement genoemd). Ze deed dit in de vorm van een ontwerptekst voor TTIP, het geplande handels- en investeringsverdrag tussen de EU en de VS. Er zitten echter haken en ogen aan het nieuwe voorstel. Er staan vrij weinig aanpassingen in, en het raakt niet de essentie van het ISDS-probleem.

Met de onderhandelingen over TTIP komt het publieke debat over bilaterale investeringsverdragen (BIT’s) langzamerhand op gang. Vooral het ‘Investor-to-State Dispute Settlement Mechanism’ (ISDS) binnen TTIP dreigt de normen voor mens en milieu te verlagen. BIT’s maken gebruik van zeer controversiële arbitragesystemen (ISDS), die buitenlandse investeerders in staat stellen om overheden buiten de nationale rechter om aan te klagen voor hun nationale beleid en wetgeving. De publicatie 'To change a BIT is not enough', die Both ENDS vandaag lanceert, toont met een aantal heldere voorbeelden de verstrekkende gevolgen van deze mechanismen aan.

Waarom wordt ’s werelds grootste kippenfabriek in Oekraïne met Nederlands publiek geld ondersteund, als wij het produceren van plofkip onacceptabel vinden in eigen land? Dat was de centrale Kamervraag die de Partij voor de Dieren in augustus 2012 stelde naar aanleiding van het alarmerende rapport Nederlands geld, vreemd vlees van Both ENDS en haar Oekraïense partner NECU. Nu, drie jaar later, blijven de gigastallen van Myronivsky Hliboproduct(MHP)groeien. En de massale en toenemende slacht van ruim 300 miljoen kippen per jaar wordt nog altijd mede mogelijk gemaakt door de Nederlandse belastingbetaler via multilaterale financiële instellingen en Nederlandse exportkredieten.