Een verkorte versie van dit artikel werd op 18 november 2020 gepubliceerd in het FD.
We sluiten kolencentrales, we gaan van het gas af en we verduurzamen onze industrie. Maar onze inzet voor de wereldwijde klimaatcrisis stopt bij de grens. Want Nederland sponsort nog altijd de wereldwijde olie- en gasavonturen van Nederlandse fossiele bedrijven met 1,5 miljard euro per jaar aan staatsverzekeringen. Dankzij dit beleid raken arme landen als Mozambique verslaafd aan een fossiele economie zonder toekomst.
Precies een jaar geleden organiseerden de Verenigde Naties de conferentie Rio+20 over duurzame ontwikkeling. Ruim 45.000 vertegenwoordigers van landen, bedrijven en maatschappelijke organisaties- waaronder Nathalie van Haren van Both ENDS- waren aanwezig. De conferentie gaat de geschiedenis in als een mislukking. Maar er is een lichtpuntje. De ‘voluntary commitments’, gemaakt door individuele overheden, bedrijven en organisaties van burgers. Ban Ki Moon noemde ze “bakstenen en cement voor de duurzame ontwikkeling”. Maar wat zijn die commitments, wat is er beloofd en wat is er na een jaar eigenlijk van uitgekomen? Peter Zomer, stagiair bij Both ENDS, zocht het uit.
Binnenkort zijn er verkiezingen in Nederland. De politieke partijen slijpen hun messen en hebben hun plannen inmiddels uiteengezet in lijvige partijprogramma's. Die gaan, niet verrassend, hoofdzakelijk over binnenlandse thema's. Het thema buitenland wordt vooral genoemd in het licht van kansen voor het Nederlandse bedrijfsleven en als bedreiging op het gebied van gezondheid, privacy en concurrentie waartegen wij ons juist zouden moeten beschermen. Maar als we in Nederland willen verduurzamen moeten we vooral ook naar onze voetafdruk over de grenzen kijken en erop inzetten die te verkleinen. Both ENDS kijkt in de weken tot de verkiezingen waar binnen de partijprogramma's de kansen liggen.
"Het virus verspreidt zich sneller dan de informatie", was het eerste dat wij in Nederland hoorden over de verspreiding van COVID-19 in veel Afrikaanse landen en de maatregelen die ertegen genomen werden. Terwijl noodsituaties werden afgekondigd, grenzen werden gesloten en bij ons beelden van gewelddadige leger- en politieoptredens binnenstroomden, wisten veel mensen buiten de grote steden nog niet wat er aan de hand was. Toen meer duidelijk werd, ontstonden grote zorgen over de gevolgen van de genomen maatregelen: het stilvallen van de informele economie, voedseltekorten en interne migratiestromen.
Ieder jaar op 14 november wordt in het Braziliaanse Cáceres de dag van de Paraguay-rivier gevierd. Dit is begonnen in 2000 toen het maatschappelijk middenveld voor het eerst de handen ineensloeg en met succes campagne voerde tegen de bouw van de Hidrovía Paraguay-Paraná, een waterweg. Sindsdien staat de datum symbool voor de sterke band van de bevolking met de rivier, haar cultuur en het milieu.
Vandaag hebben 21 partijen in het provinciehuis te Lelystad de 'Green Deal Voedselbossen' ondertekend. De partijen maken hun intenties voor de verdere ontwikkeling van voedselbossen in Nederland officieel. Both ENDS is een van de ondertekenaars, maar wat is een Green Deal en waarom zijn we blij dat deze tot stand is gekomen?
Zoals velen die zich met internationale samenwerking bezighouden, heeft Both ENDS met nieuwsgierigheid uitgekeken naar het verschijnen van het laatste WRR rapport. 'Minder pretentie, meer ambitie'. Both ENDS heeft het rapport gelezen vanuit de eigen missie en kerncompetentie, namelijk het ondersteunen van maatschappelijke organisaties ten behoeve van ecologische duurzaamheid en sociale rechtvaardigheid.