Milieu, mensenrechten en gender: bridging the gap
In 2014 startte Both ENDS samen met een aantal partnerorganisaties dit vierjarige project: Upholding Human Rights, bridging the gender-environment divide. Het doel van het project is de positie van vrouwen en van mensenrechtenactivisten te versterken, duurzaam gebruik van natuurlijke hulpbronnen te bevorderen en te onderzoeken hoe internationaal erkende mensenrechten kunnen worden benut om de positie van vrouwen te verbeteren.
Both ENDS ondersteunt al jaren arme gemeenschappen van wie de leefomgeving en de natuurlijke hulpbronnen waarvan ze afhankelijk zijn, worden bedreigd door grootschalige ontwikkelingen. Deze gemeenschappen verliezen de zeggenschap over het land waar hun families al eeuwen leven, maar worden over het algemeen niet (of onvoldoende) gecompenseerd voor het verlies van hun bestaansbasis. Binnen deze gemeenschappen worden vrouwen vaak het zwaarst getroffen, omdat zij aan de ene kant meestal verantwoordelijk zijn voor het voeden van de familie en het halen van water, maar aan de andere kant juist weinig inspraak hebben in het gebruik van de natuurlijke hulpbronnen die zij daarvoor nodig hebben.
Hoe kun je internationaal erkende mensenrechten claimen?
Met de universele rechten van de mens - zoals toegang tot voedsel, schoon water en een gezonde leefomgeving – is ook het recht op deze natuurlijke hulpbronnen internationaal erkend. Maar dat lijkt voor deze vrouwen weinig verschil te maken. Ervaring is schaars, zowel met het in praktijk brengen van deze mensenrechten door overheden, als met het claimen ervan door lokale gemeenschappen. Het doel van dit project is te onderzoeken hoe internationaal erkende mensenrechten beter kunnen worden ingezet en gebruikt om vrouwen, die in de verdrukking komen door grootschalige ontwikkelingen als mijn-, land- en bosbouw, te ondersteunen.
Het project richt zich specifiek op India, Kenia en Zuid-Afrika; in deze landen worden voorbeelden verzameld van grootschalige ontwikkelingsprojecten die mensenrechten, in het bijzonder die van vrouwen, schenden of dreigen te schenden. De eerste stap is om lokale gemeenschappen bewust te maken van hun rechten en samen met hen te kijken hoe ze het beste voor deze rechten op kunnen komen. ActionAid Kenia, bijvoorbeeld, werkt met lokale gemeenschappen in het district Kilifi, waar grote groepen mensen werden verdreven van het land van hun voorouders om plaats te maken voor de commerciële zoutwinning. Het vruchtbare land veranderde in zoutvlaktes, waterbronnen werden ernstig vervuild en verzilt en bomen werden op grote schaal gekapt om de zoutindustrie van brandstof te voorzien. Vrouwen zijn verantwoordelijk voor de voedsel- en energievoorziening van heun families en zorgen voor de zieken. Daarom zijn vooral zij de dupe van de gevolgen van deze ontwikkelingen. Het merendeel van de lokale bevolking heeft nog steeds geen eigen land en woont op land dat hen weliswaar traditioneel toebehoort, maar dat formeel eigendom is van de zoutwinningsbedrijven. In 2014 werd hier het eerste succes geboekt: bijeenkomsten die door Action Aid Kenya werden georganiseerd tussen de zoutindustrie en lokale gemeenschappen, leidden er in sommige gevallen toe dat de zoutwinningsbedrijven land teruggaven aan de rechtmatige eigenaren.
Voor meer informatie
Lees meer over dit onderwerp
-
Externe link / 31 mei 2018
Vrouwen en het milieu vanuit een mensenrechtenperspectief (Jaarverslag 2017)
Hoewel het recht op water, voedsel en een schone leefomgeving in internationale rechtssystemen is vastgelegd, worden deze rechten in veel landen op grote schaal geschonden. Vooral vrouwen kampen hiermee, omdat het veelal hun taak is om hun gezin te voeden en water te halen, maar ook omdat ze weinig te zeggen hebben over het gebruik van natuurlijke hulpbronnen.
-
Publicatie / 3 november 2017
-
Video / 3 november 2017
Reality of Mine: Zuid-Afrika
In this video we see Maria Mkhatswa, who is claiming the right of her people to have access to clean water, like they had years ago, when the coal mining industry had not yet polluted the whole area. The three part series 'Reality of Mine' gives a voice to women affected by mining in India, Kenya and South Africa. With the support of international NGOs Both ENDS and ActionAid, they have begun to stand up for their rights.
-
Video / 3 november 2017
Reality of Mine: Kenia
In this video, Trivinia Mwanga Mwamburi from Kenya takes you with in her fight to get the land back which was taken from her because of the expansion of large scale salt mines. The three part series 'Reality of Mine' gives a voice to women affected by mining in India, Kenya and South Africa. With the support of international NGOs Both ENDS and ActionAid, they have begun to stand up for their rights.
-
Video / 3 november 2017
Reality of Mine: India
This short video takes you to Panna, India, where traditional adivasi women successfully oppose forced evictions. The three part series 'Reality of Mine' gives a voice to women affected by mining in India, Kenya and South Africa. With the support of international NGOs Both ENDS and ActionAid, they have begun to stand up for their rights.
-
Publicatie / 16 december 2016
-
Publicatie / 9 september 2016
-
Video / 31 mei 2016
Women's rights undermined in South Africa
The population of the informal settlement Masakhane, South Africa is highly affected by the pollution and environmental damage caused by the the coal-fired Duvha power station. Before the mining and power station developments, families had access to and control over the land, even if they did not own it. Farming used to be the main source of livelihood. Today, mining companies and investors own most of the land, and as a direct consequence people have lost a lot of their farming and grazing land. This video shows testimonies of victims and their efforts to turn the tide.
-
Publicatie / 14 februari 2016
-
Publicatie / 14 februari 2016
-
Publicatie / 14 februari 2016
-
Nieuws / 3 maart 2015
Sengwer bevolking uitgezet voor controversieel – door Wereldbank gefinancierd – project in Kenia
Onder het mom van een 'Natural Resource Management Project', gefinancierd door de Wereldbank, is de Keniaanse Forest Service opnieuw begonnen met de gedwongen uitzetting van de inheemse Sengwer bevolking. Zij worden van hun voorouderlijk land in de heuvels van Kerangany verjaagd en hun huizen worden platgebrand. Dit werd op 2 maart geconstateerd door een onderzoeksteam dat door het eigen inspectiepanel van de Wereldbank was uitgezonden.