Ik wilde niet gaan, maar toen ik er eenmaal was...

Eye opener
Ook al was ik er niet zo happig op om naar de bestuursvergadering van het Groene Klimaatfonds (Green Clima Fund: GCF) te komen, toch ben ik blij dat ik dat gedaan heb. Both ENDS heeft ons geholpen bij de verwerking van onze visa en regelde voor ons vervoer en accommodatie. Ik was blij verrast toen ik erachter kwam dat de Filippijnen in het Groene Klimaatfonds worden vertegenwoordigd door gouverneur Joey Salceda uit onze regio. Voordat ik hier kwam, vroeg ik me af: wat ga ik hier doen? Wat is mijn boodschap voor bestuurders? Wat heeft het Groene Klimaatfonds te maken met de vissersgemeenschap waar ik de afgelopen tien jaar mee heb gewerkt? En hoe kunnen beschermde (zee)gebieden die we samen met de gemeenschap hebben geprobeerd te beschermen, profiteren van het Fonds?

Ons project
De discussie over de opzet van het business model van het Groene Klimaatfonds doet me denken aan ons eigen, lokale financiële duurzaamheidsmechanisme. We noemen het ‘Piso Para sa Sanktuwaryo (een munt voor een zeereservaat). Net als het Groene Klimaatfonds zijn we nog steeds aan het kijken welk business model het best geschikt is voor onze ‘Piso Para sa Sanktuwaryo’ en hoe we het goed kunnen uitvoeren. En waar de opzet van het business model van het Groene Klimaatfonds een hoofdstuk bevat over ‘Country Ownership’, is onze opzet gebaseerd op ‘Community Ownership’. Door het oprichting van zeereservaten pakken wij overbevissing aan en verbeteren we de veerkracht van ecosystemen in de zee, zodat deze zich aanpassen aan het veranderende klimaat. In onze Piso para sa Sanktuwaryo investeerden de bewoners van de gemeenschap zelf, waardoor zij veel meer betrokken raakten bij het reservaat. Dit gaat niet alleen over geld, maar ook over de mogelijkheid voor de private-sector en/ of burgers om invloed uit te oefenen en te investeren in de toekomst van hun kinderen.

Mijn boodschap aan het bestuur
Tijdens de bestuursvergadering werd het duidelijk voor mij wat mijn boodschap is voor de bestuursleden van het Groene Klimaatfonds. Ik denk namelijk dat mijn project een heel goed voorbeeld is van een project dat door de GCF zou kunnen worden gefinancierd: het ondersteunen van micro-, kleine en middelgrote prive initiatieven binnen Publiek-Private Partnerschappen (PPP’s), en samen met NGO’s werken aan (aanpassing aan) klimaatverandering en duurzame ontwikkeling.

Het verhaal in foto's
Natuurlijk was ik geboeid door  discussie in de vergadering één deur verder, maar tegelijkertijd werd ik in beslag genomen door mijn Single Lens Reflex Camera. Ik nam foto’s van de besprekingen die de maatschappelijke organisaties hadden in voorbereiding op de volgende  sessie, foto’s die het verhaal op een andere manier dan in woorden vertellen. Tijdens onbewaakte momenten nam ik ook foto's van bestuursleden en van de – door al dat gelobby vermoeide, maar nog steeds glimlachende - gezichten van de afgevaardigden van maatschappelijke organisaties. Deze foto’s zijn te zien op mijn Facebook pagina.