Both ENDS

Zoeken
En
Nl
Blog / 27 oktober 2012

De Heilige Koe

De Heilige Koe

 

 'Many, many, many cars', verzucht iedereen die ik ontmoet in Dhaka als we weer eens in de file staan. Hoewel lopen op korte afstanden vaak sneller is, neemt de groeiende middenklasse toch liever de auto om de broeiende hitte, de uitlaatgassen en het stof te vermijden. Het kost stedelingen die gedurende de dag kantoren of bedrijven in verschillende wijken van Dhaka moeten bezoeken uren  reistijd. Alleen brommers en motoren weten - vaak met gevaar voor eigen leven - zigzaggend de files te omzeilen.

 

Op de weg geldt het recht van de sterkste meer dan ooit. Het aanhoudende getoeter laat horen: ik kom eraan, dus ga opzij. Niemand lijkt rekening te houden met de ander. Waar zich ook maar een kleine ruimte in de continue stroom verkeer voordoet, gooien chauffeurs zonder pardon hun voertuig in het gat, in de hoop iets van de verloren reistijd in te halen.

Bij dubieuze inhaalmanoeuvres duwen auto's riksja's van de weg, die op hun beurt voetgangers opzij doen springen. Bussen denderen altijd maar door, ongeacht wat ze op hun route tegenkomen. En in deze tijd, zo vlak voor Eid-ul-Azha, wanneer moslims een koe kopen om die in naam van hun geliefden aan Allah te offeren, laden veeboeren hun vrachtwagens midden op straat uit. De talloze veemarkten langs de weg veroorzaken zo enorme opstoppingen.

Heel af en toe ontstaat er onenigheid over rijgedrag, maar de meeste chauffeurs accepteren gelaten hun verlies in het kat-en-muis-spel op de weg. Zelfs het vee dat op straat loopt, geeft nauwelijks een krimp als een toeterende auto hen nadert.

 

Ook in de watersector ontbreekt het vaak aan het nemen van verantwoordelijkheid voor de ander, of voor de omgeving. Industrieën dumpen hun afval in de rivieren van Bangladesh, waarvan zoveel mensen voor hun dagelijks bestaan afhankelijk zijn. De promotie van hybride zaden op het platteland door grote bedrijven, maakt de aanschaf van hun dure kunstmest en chemische pesticiden noodzakelijk. Dit is niet alleen een aanslag op de directe gezondheid en financiële middelen van boerenfamilies, maar vervuilt ook de landbouwgronden en watervoorziening in de omgeving. Rijke eigenaren van garnalenkwekerijen in het zuidwesten breken dijkjes door en laten vruchtbare landbouwgrond vollopen met zilt water, ook al betekent dit dat de omliggende boeren en hun families honger moeten lijden. Zelfs waar waterbronnen niet door bedrijven of rijke boeren wordt aangetast, zorgen slechte sanitataire voorzieningen voor vervuiling.

'We hebben wetten tegen vervuiling en 'ecroachment', maar de overheid moet deze wetten ook omzetten in realiteit', vindt toonaangevend milieuadvocaat Rizwana Hasan van de Bangladesh Environmental Lawyers Association (BELA).  'Water is hier een economisch in plaats van een gemeenschappelijk goed'.  De overheid erkent in principe het recht op water voor iedereen, maar helaas telt het recht van de sterkste meer dan dat van ieder ander.

 

Het festival Eid-ul-Azha dat de komende dagen het openbare en gezinsleven van de meeste Bangladeshi domineert, staat wel in het teken van delen. Na de run van met name stedelingen op bus- en treintickets naar hun dorpen van herkomst, vieren zij Eid samen met hun familie en hun gemeenschap. Minder bedeelde moslims die geen koe en zelfs geen geit kunnen betalen, bezoeken de huizen van hun rijkere dorpsgenoten om samen het offerfeest te vieren en een deel van het vlees in ontvangst te nemen.

Ook ik ben uitgenodigd bij een Amerikaanse en haar Bangladeshi vrienden om feest te vieren. Ze heeft dagen geleden een koe uitgezocht en deze met liefde verzorgd. Vanochtend heeft de koe zeven namen gekregen; die van de naasten van haarzelf, haar zoontje en haar vrienden, en is de koe geofferd aan Allah in hun naam. Hoewel ik blij ben dat ik niet bij het slachten zelf aanwezig hoefde te zijn, vier ik graag met hen de achterliggende gedachte van Eid-ul-Azha: naastenliefde, samenzijn en delen wat je hebt.

 

 

 

Lees meer over dit onderwerp