Op zoek naar het goede leven
Op zoek naar het goede leven
"I have a dream", sprak dominee Martin Luther King in de jaren zestig van de vorige eeuw, en haalde er de geschiedenisboeken mee. Zijn droom van een Amerika vrij van racisme en met gelijke kansen voor iedereen werd het symbool van een van de grootste emancipatiebewegingen ooit.
Dromen, visioenen van een andere, betere samenleving, vormen van oudsher een bron van inspiratie. Visionairs brachten massa's in beweging. Van Jezus van Nazareth tot Karl Marx, Mahatma Gandhi en Nelson Mandela: ze wisten mensen te inspireren en te motiveren om in actie te komen. Dat deden ze door een lonkend perspectief te schetsen; alle inspanningen zijn zeer de moeite waard, zo luidde de boodschap, want het koningrijk Gods, dan wel de klasseloze, geweldloze en/of rechtvaardige samenleving is nabij.
Dromen wij nog altijd dit soort dromen? Zijn er nog visionairs die ons inspireren? Het antwoord daarop is niet eenduidig. Nog altijd duiken er regelmatig mensen met een visie op, met aansprekende ideeën die blijken te inspireren. Denk aan de bedenkers van het Cradle2Cradle principe, de droom van een wereld zonder afval en met volmaakte kringlopen. Daarvóór boden nieuwe concepten als duurzame ontwikkeling, maatschappelijk verantwoord ondernemen en, meer recent, de Groene Economie, inspiratie.
Aan de andere kant moet je constateren dat deze visies er niet echt in slagen mensenmassa's te mobiliseren. Zeker niet bij ons in het Westen. We zijn sceptisch geworden, cynisch zelfs. Te vaak kwamen goedgelovige types in het verleden bedrogen uit, door aan te lopen achter zelfbenoemde leiders die het paradijs beloofden. Daar trappen we niet meer in. En in de maakbare samenleving geloven we ook al niet meer. De gedachte dat een groep gemotiveerde mensen werkelijke veranderingen tot stand kan brengen is net iets te vaak als naïef of luchtfietserij weggezet. Daarom spreken we liever niet meer van visies (laat staan van dromen), maar gaan we uit van scenario's; we plannen het best haalbare resultaat.
Daar komt nog iets bij: concepten als Cradle2Cradle of de Green Economy zijn westerse visies, geformuleerd en gedomineerd door denkers uit de VS en Europa, op basis van een veelal Anglo-Amerikaanse, kapitalistisch gekleurde visie. Waar zijn de analyses, ervaringen en dromen van niet-westerse denkers en doeners? Terwijl steeds meer producten uit Azië, Afrika en Latijns-Amerika onze kant op komen, bereiken ideeën en visies uit die continenten ons nog maar nauwelijks. Staan we er niet voor open? Doen ze daar te weinig moeite ons te bereiken? Hoe dan ook, door verstoken te blijven van de visies van elders ontzeggen we onszelf de kans om outside the box te denken en nieuwe ideeën op te doen door prikkels uit een minder bekende hoek. Dat kan anders.
Daarom zochten we, twee Nederlandse journalisten, daartoe aangezet door Both ENDS en Cordaid, op die andere continenten naar inspirerende alternatieven. Op de volgende pagina's staan interviews met vooraanstaande denkers, doeners en analytici uit het Zuiden. Laat onmiddellijk duidelijk zijn dat iedere pretentie van representativiteit daarbij ontbreekt. Om tot een keuze uit de vele beschikbare mogelijkheden te komen hebben we ons gebaseerd op een lijstje met namen, opgesteld door de twee Nederlandse ngo's. Het zijn hún contacten, hún zuidelijke collega's. Het zijn mensen die de praktijk én het internationale vergadercircuit kennen. Zij komen elkaar regelmatig op podia overal in de wereld tegen. Ze zijn actief in de aanloop naar de Rio+20 conferentie, zijn lid van een of meer voorbereidende werkgroepen. Een enkeling als de Maleisische Chee Yoke Ling was er twintig jaar geleden al bij; op de eerste Earth Summit was zij een van de opvallendste woordvoerders van de 'derde wereld' - zoals het toen nog heette. Stuk voor stuk hebben ze forse kritiek op de wijze waarop het vrijemarktdenken en de globalisering uitpakken op hun eigen samenleving, en de wereld als geheel. Die kritiek is niet nieuw. Maar hoe ziet hun gedroomde samenleving eruit? Als zij het voor het zeggen zouden hebben, hoe anders zou het dan zijn? Dat is de vraag die wij hen voorlegden.
Durven te dromen
Op YouTube staat een aardig filmpje van de Donella Meadows Leadership Fellows, onder de titel Vision 2050. Cursisten wordt gevraagd vooruit te kijken naar het jaar 2050 en - nog veel moeilijker! - zich voor te stellen dat het dan goed gaat met de wereld. "Now close your eyes", luidt de opdracht, gevolgd door de vraag: "What do you see?" Er komen antwoorden als: Ik zie zonnepanelen op ieder dak. Ik zie mensen die elkaars naam kennen. Ouderen die verhalen vertellen waar weer naar geluisterd wordt. Ik zie windmolens en minikrachtcentrales in rivieren zodat kinderen 's avonds licht hebben om bij te studeren. De boodschap van het filmpje: "You can't make it happen if you can't even imagine it!"
Dat mag waar zijn, maar toch valt durven te dromen nog helemaal niet mee. Wie heeft er een pasklaar antwoord op de vraag hoe zijn of haar gedroomde samenleving eruit ziet? Is dat niet een beetje kinderachtig, dromen van een betere wereld? Misschien is het ook wel wat onbescheiden, te pretenderen dat jij weet waar het heen moet. Of, andere mogelijkheid, is het niet wat banaal om grand designs, grootse maatschappijvisies te vertalen in al te concrete beelden?
Vanuit welk motief dan ook, verschillende benaderde interviewkandidaten schrokken van onze vraag om hun dromen met ons te delen. Of vonden het een ongepaste vraag. "Sorry hoor, maar ik ben geen goeroe", zei bijvoorbeeld Janaki Lenin, kritisch natuurbeschermster, columniste en filmmaakster in India. "De uitdaging is een duurzame levensstijl te creëren die zo aantrekkelijk is dat iedereen op die manier wil leven. Vervolgens moet je nadenken over hoe dat voor iedereen te realiseren is. Maar dat is een dynamisch proces, met onzekere uitkomsten. Dus daar ga ik niet over speculeren."
Ook anderen sloegen de uitnodiging beleefd af. Opmerkelijk was nog een andere genoemde, meer strategische motivering. Wie zich dag en nacht verzet tegen grote ontwikkelingen als ongecontroleerde globalisering of ongebreideld winstdenken, voelt zich vaak een roepende in de woestijn. Men weet wat er mis is, en heeft een perspectief voor ogen welke kant het op moet. Maar in een interview onbelemmerd dromen van een andere samenleving kan ook gevaarlijk zijn. Voor je weet wordt je door je tegenstanders weggezet als een naïeve fantast.
Gelukkig waren er nog voldoende anderen die wel op de uitdaging wilden ingaan. Hoe die luidde? Met als vertrekpunt de slogan voor de Rio+20-conferentie - The future we want - was onze vraag: Which future? Wie durft er te dromen van een meer perfecte en rechtvaardige wereld? En, voor alle duidelijkheid, dat is dus niet de wereld waarvan je denkt dat die misschien wel haalbaar is. Niet de wereld die je bereid bent te accepteren als onderhandelingsresultaat, maar de wereld die je echt zou willen.
Uiteraard is dat een duurzame wereld, een waarin de planeet niet op een onvermijdelijke instorting van ecosystemen afstevent. De bestanddelen van zo'n duurzame wereld zijn wel zo'n beetje bekend: slechts hernieuwbare grondstoffen gebruiken, afvalstromen uitbannen, honger en schrijnende armoede aanpakken en werken aan echte democratie, met gelijke kansen voor iedereen. Mooi, maar naar dergelijke analyses waren we niet op zoek. Wel naar aansprekende beelden hoe een gedroomde samenleving er voor de geïnterviewde uitziet. Wat verandert er voor hem/haar, voor zijn of haar kinderen en/of kleinkinderen? Wat komt als eerste in je op, als je denkt aan zo'n meer perfecte en rechtvaardige wereld? Stel dat je het als burgemeester, gouverneur of misschien wel verlicht dictator voor het zeggen zou hebben, welke plannen voer je dan onmiddellijk uit? Met dit soort vragen probeerden we in de interviews onze vraag te concretiseren.
Blauwe luchten
Het leverde een veelheid aan beelden op. Eindelijk weer blauwe luchten in Beijing: daar droomt de Maleisische Chee Yoke Ling van. Zij woont sinds enige jaren in de Chinese hoofdstad en is nog altijd niet gewend aan de permanente smog. Emad Adly uit Egypte droomt dat wie in de toekomst per vliegtuig de hoofdstad Cairo nadert, vanuit de lucht een zee van groene daken ziet opdoemen. Tienduizenden werkloze jongeren hebben zich in zijn droom omgeschoold tot stadsboer; zij leasen de platte daken in de metropool en voorzien de stad dagelijks van groenten en fruit. De Bengaalse Farida Akhter droomt ook van groenten, en granen: zij ziet veel vergeten soorten terugkeren op het bord van haar landgenoten, en hoopt dat wij in Europa ook ontdekken hoe lekker de groenten, rijst en linzen uit Bangladesh zijn. Janet Awimbo uit Kenia ziet mogelijkheden voor polderen op z'n Afrikaans - maar is daarvoor wel op zoek naar moedige burgers. Eduardo Gudynas uit Uruguay droomt van onbetaalbare digitale horloges, symbool van de alsmaar groeiende consumptieverlangens van de mondiale middenklasse waar de planeet onmogelijk aan kan voldoen. Wat verderop op het continent wenst de Braziliaanse Moema Miranda een eigen lapje grond voor iedere boerenfamilie. Dat zal volgens haar het hele land goed doen. Terwijl de Filipijnse Zenaida Delica Willison voorziet dat we allemaal net zo oud kunnen worden als haar vorig jaar overleden vader (103), als we maar bereid zijn over te stappen op een gezonde levensstijl.
Daarmee zijn we gelijk aanbeland bij de opvallende constante achter de verschillende droomverhalen. Er is - in ieder geval bij de door ons geïnterviewde zuiderlingen - een wijdverbreide behoefte aan een terugkeer naar de menselijke maat. De een na de ander pleit voor een afslanking van te groot gegroeide steden, gekoppeld aan een revitalisering van het leeggelopen platteland. Met misschien als uitzondering de Egyptenaar Adly, maar die heeft dan ook drastische plannen voor de steden zelf. De anderen willen een verschuiving van de huidige steun voor grootschalige landbouw naar steun voor de miljoenen kleine boeren. Dat betekent in hun visie tevens een keuze voor traditionele kennis, respect voor de natuur en ecologisch verantwoorde landbouwmethodes. En het is een keuze tégen grootschaligheid, monocrops, het onbelemmerde gebruik van pesticiden en genetisch gemodificeerde zaden. "Grootschalige landbouw heeft ons opgezadeld met een klimaatcrisis, een watercrisis en een bijencrisis", stelt Farida Akhter. Ze wijst er ook op dat die productiewijze bovendien heel slecht uitpakt voor de positie van vrouwen.
Zijn dit de dromen van een handvol greenies, herrezen hippies die alle vooruitgang afwijzen en de realiteit van een wereldbevolking van straks 9 miljard mensen ontkennen? Geen sprake van, benadrukken ze stuk voor stuk. Traditionele waarden en de nieuwste technologiën gaan prima samen, stelt de moslim Emad Adly. Wordt in de Koran niet gehamerd op de noodzaak kwetsbare natuurlijke hulpbronnen als grond en water te ontzien? En stelt diezelfde Koran niet dat het de plicht is van iedere moslim zoveel mogelijk nieuwe kennis tot zich te nemen, ook als die uit niet-moslimlanden komt? In Zuid-Amerika beleeft de traditionele indiaanse visie op de relatie mens en natuur een wederopstanding. Het begrip buen vivir - te vertalen als het goede, maar sobere leven - is inmiddels zelfs opgenomen in de grondwetten van Ecuador en Bolivia. "Ook als we overstappen op buen vivir hebben we echt nog wel goede computers en andere apparatuur nodig", lacht Eduardo Gudynas. Technologie blijft hard nodig. Juist om ervoor te zorgen dat producten veel langer meegaan dan nu, en weer gerepareerd kunnen worden.
De Keniaanse Awimbo pleit voor herleving van de typisch Afrikaanse vorm van besluiten bij consensus nemen, maar dat moet wel een palaver in een nieuw jasje zijn. Jongeren en vrouwen nemen hun plaats aan de onderhandelingstafel in (of onder de grote, schaduwrijke baobab). "We willen niet langer dat een groep oude mannen de beslissingen neemt", zegt zij. En als Farida Akhter met de boeren in Bangladesh werkt aan de herwaardering van traditionele landmethoden en -producten, koppelt ze dat altijd aan de doorbreking van verstarde sociale structuren, zoals man-vrouwverhoudingen en het kastenonderscheid. Geen probleem, zegt ze, zolang het maar respectvol gebeurt. "Rekening houden met ieders gevoelens, terwijl je toch het systeem verandert."
De dromen overspannen wereldzeeën. De Bengaalse Akhter is het roerend eens met de Uruguayaan Gudynas dat mensen ook zonder luxe gelukkig kunnen zijn. Uiteindelijk wil iedereen een goed leven. "Dat zeggen boeren ook steeds tegen ons. Gelukkig zijn, dat is wat ze willen. Ze hoeven geen grote auto of heel veel geld op de bank. Veilig en goed voedsel, gezondheid voor henzelf en hun kinderen, de natuur in balans. Dat is wat gewone mensen willen."
De Malesisische Chee Yoke Ling zag in de afgelopen twee decennia veel vervliegen van het optimisme en de hoop die de Earth Summit in 1992 kenmerkten. Maar nu, in de aanloop naar Rio+20 ziet ze weer hoopvolle ontwikkelingen. "Ik droom nog altijd van sociale gelijkheid, rechtvaardigheid, harmonie met de natuur en een levensstijl die daarbij aansluit. Dat steeds meer jonge mensen zich nu inzetten voor duurzaamheid en voor een andere manier van leven inspireert me enorm."
Hans van de Veen & Han van de Wiel
Lees meer over dit onderwerp
-
Nieuws / 27 maart 2024
Bestuurswissel: in gesprek met Paul Engel en Leida Rijnhout over de unieke kracht van Both ENDS
Na acht jaar bestuursvoorzitter te zijn geweest geeft Paul Engel het stokje door aan Leida Rijnhout. In dit duo-interview kijken we terug en vooruit met de beide voorzitters. Paul Engel, afzwaaiend bestuursvoorzitter, steekt meteen enthousiast van wal: “Deze organisatie bedenkt zelf wat ze doen en dat doen ze heel goed. Als bestuur helpen we en hebben we -op afstand- een paar lijntjes om daarbij te ondersteunen”. Een gesprek over voorop lopen in de systeemverandering en het samenwerken over heel de wereld.
-
Voor de pers / 25 maart 2024
Een baggerwereld: wereldwijd onderzoek naar verwoesting Nederlandse baggeraars
Een baggerwereld; onderzoek onthult hoe Nederlandse baggeraars wereldwijd structureel mensenlevens en het milieu verwoesten met hulp van belastinggeld
OPROEP! Tijd voor een grondige schoonmaakbeurt van overheidssteun aan de baggersector, overheid stop de steun in drie lopende projecten direct!
-
Publicatie / 25 maart 2024
-
Nieuws / 19 maart 2024
Both ENDS – best bijzonder
Both ENDS heeft geen managementteam, nauwelijks teamoverleggen en al helemaal geen 'directeur die over iedereen de baas is'. Both ENDS heeft sinds 2016 een platte organisatiestructuur met gezamenlijkheid als uitgangspunt. Ook hierin zie je ons doel 'Connecting people for change' terugkomen.
-
Blog / 14 maart 2024
Bringing local realities to board level: GAGGA and Both ENDS partners at the GCF B38 in Rwanda
Last week Both ENDS participated in the 38th Board Meeting of the Green Climate Fund in Kigali, Rwanda, together with GAGGA partners Fatoumata Mbodji (LSD Senegal), Emem Okon (Kebetbache Nigeria), Alda Salomao (Tindzila Mozambique), Zenabou Segda (Women Environmental Program Burkina Faso) and Ibrahima Dia (IED Afrique, project lead in the Communities Regreen the Sahel program).
-
Nieuws / 12 maart 2024
Gender just climate action and solutions are in urgent need of your support
Women, girls, trans, intersex, and non-binary people from local and Indigenous communities are at the forefront of fighting for climate and environmental justice against false climate solutions. The time is now to resource the transformative climate solutions led by women, girls, inter, non-binary and trans people and stop investment in false climate solutions. Commit your support to uphold human rights and invest in women’s leadership in gender- just climate solutions!
-
Nieuws / 12 maart 2024
Gelijkwaardigheid als sleutel voor internationale handel
Handel stond de afgelopen tijd weer in de wereldwijde schijnwerpers. Onlangs kwamen ministers uit de hele wereld bij elkaar in Abu Dhabi bij de WTO voor onderhandelingen over de wereldhandel in de komende jaren. De aanwezige deelnemers uit het maatschappelijk middenveld werden echter de mond gesnoerd.
-
Evenement / 10 maart 2024, 12:00 - 20:30
Feminist Future Festival
Op 10 maart is Feminist March terug. Dit keer niet alleen met een nieuwe mars, maar ook met een nieuw evenement: de eerste editie van het Feminist Future Festival.
-
Voor de pers / 4 maart 2024
Certificatie hout uit Maleisië voor Nederlandse bouw mogelijk onterecht
-Dit is een gezamenlijk persbericht van Both ENDS, Keruan, SAVE Rivers Network, Bruno Manser Fonds en The Borneo Project-
Nederland is de grootste importeur van kozijnhout uit Maleisië. Al decennia protesteert en klaagt de lokale inheemse bevolking, gesteund door belangenorganisaties, over misstanden bij de houtkap, die bos verwoest en mensenrechten schendt. Staatssecretaris Heijnen van Infrastructuur & Waterstraat heeft een onafhankelijke expertgroep vorig jaar een kort onderzoek -op afstand- laten doen. Dit onderzoek is onlangs vrijgegeven en gedeeld met de advocaat van de belangenorganisaties. Daaruit blijkt dat de zorgen van de lokale bevolking mogelijk terecht zijn. De staatsecretaris gaat nu akkoord met een uitgebreider internationaal onderzoek en veldbezoek. Dat stemt de betrokkenen hoopvol. Ondertussen gaat de houtkap in Maleisië wel door, evenals de het bouwen met dit controversiële hout in Nederland.
-
Nieuws / 14 februari 2024
Petitie: bescherm het Saamaka-volk en de Amazone
Het Saamaka-volk, een stam met Afro-afstammelingen in Suriname beschermt bijna 1,4 miljoen hectare Amazone-regenwoud. Ze dringen er al tientallen jaren bij de regering op aan om hun voorouderlijke territoriale landrechten te erkennen.
-
Nieuws / 8 februari 2024
Pensioenfonds PFZW stopt met investeren in fossiele bedrijven
Een besluit waar we lang op hebben gewacht: een van de grootste pensioenfondsen Pensioenfonds Zorg en Welzijn stopt met het investeren in het grootste deel van de olie- en gasbedrijven. PFZW volgt daarmee ABP en PME op.
-
Nieuws / 8 februari 2024
De lakmoesproef van de vernietigende racebaan in Lombok
Een racebaan voor internationale motorraces in Lombok blijft mensenrechtenexperts over de hele wereld zorgen baren. Both ENDS samen met vele partners maakt zich steeds meer zorgen over de implicaties van het project voor de ethische normen van wereldwijde ontwikkelingsfinanciering in de toekomst en de waarborging van sociale- en ecologische standaarden.
-
Evenement / 30 januari 2024, 14:00 - 15:30
Online sessie: De gevolgen voor het milieu en de mensenrechten bij het winnen van grondstoffen: lithium in de hoge Andes, Argentinië
Welke gevolgen heeft grondstofwinning voor het milieu en de mensenrechten? Samen met Wetlands International Europe en de EU Raw Materials Coalition organiseert Both ENDS een online sessie waarin we een open discussie faciliteren over deze consequenties. Aanleiding is de Raw Materials Week in november 2023 en het voorlopige akkoord over de Critical Raw Material Regulation.
-
Nieuws / 25 januari 2024
2024 is het jaar om ons te verenigen
Both ENDS nodigt dit jaar partners wereldwijd uit om mee te werken aan een nieuwe strategie. En we blijven ons inzetten voor het versterken en verbinden van inspirerende initiatieven die wij dagelijks tegenkomen in onze projecten en bij onze partners.
-
Nieuws / 25 januari 2024
'Er kan geen transitie plaatsvinden als je niet over consumptiepatronen praat'
De Tweede Kamerverkiezingen in Nederland zijn achter de rug en het stof is inmiddels neergedaald. Hoe het nieuwe kabinet er ook uit zal zien, één ding is duidelijk geworden: in Nederland ligt de focus vooral op ons eigen land. Buitenlandse kwesties speelden tijdens de verkiezingen amper een rol en we zien hetzelfde bij het proces rondom de kabinetsformatie. Nog verontrustender is dat sommige winnaars van de verkiezingen zich verder willen afsnijden van de wereld om ons heen.
-
Nieuws / 22 januari 2024
Is de reputatie van Nederland als wereldleider op het gebied van waterkennis terecht?
Nederland is een grote speler in de mondiale watersector, maar niet zelden leiden onze investeringen tot mensenrechtenschendingen en milieuproblemen in de landen waar ze plaatsvinden. Aan welke knoppen kan een nieuw Kabinet draaien om de Nederlandse voetafdruk in het buitenland te verkleinen? Ellen Mangnus ging daarover in gesprek met verschillende experts: vandaag deel 3.
-
Nieuws / 21 december 2023
Nederland is zeker niet roomser dan de paus
Nederland is in eigen land vrij goed op weg met de energietransitie, maar ons land blijft Nederlandse investeringen in fossiele projecten elders stimuleren. Dat is natuurlijk niet in lijn met de klimaatdoelen en dit soort projecten veroorzaken bovendien flinke problemen in de landen waar ze plaatsvinden. Aan welke knoppen kan een nieuw Kabinet draaien om de Nederlandse voetafdruk in het buitenland te verkleinen? Ellen Mangnus ging daarover in gesprek met verschillende experts: vandaag deel 2.
-
Nieuws / 19 december 2023
Klimaattop in Dubai: Hoopvolle uitkomst met een fragiele toekomst
De klimaattop in Dubai is voorbij. Both ENDS en partners waren goed vertegenwoordigd. Er is geschiedenis geschreven in Dubai, letterlijk, want in de finale tekst hebben landen eindelijk opgeschreven dat de wereld moet wegbewegen van fossiele brandstoffen. Dit is het begin van het einde van de fossiele industrie. Niels Hazekamp en Daan Robben blikken terug: wat heeft Both ENDS daar gedaan en wat vinden ze van de uitkomst?
-
Nieuws / 18 december 2023
Aanbevelingen voor Nederlands buitenlandbeleid dat werkt voor mensen en milieu
De Tweede Kamerverkiezingen zijn voorbij, het stof is enigszins neergedaald. Hoe het ook gaat eindigen, één ding valt op: het gaat in Nederland vooral over Nederland, het buitenland is nauwelijks een thema in de verkiezingen en de formatie. Sterker nog, sommige winnaars in de verkiezingen zouden zich het liefst juist verder afschermen van de wereld om ons heen.
-
Nieuws / 14 december 2023
Nederland kan agrarische voetafdruk drastisch verkleinen
Both ENDS kijkt in de weken na de verkiezingen waar de politiek in de komende jaren op kan sturen om de Nederlandse voetafdruk over de grenzen te verkleinen en het Nederlandse buitenlandbeleid juist te laten werken voor mens en milieu. Dat doen we door in vier dubbelinterviews met steeds een eigen expert en iemand van buiten de organisatie.